بررسی رابطه احساس انسجام روانی و تمایزیافتگی با شادکامی و کیفیت زندگی در زنان معلم شهر مشهد

چکیده پژوهش با هدف بررسی رابطه بین متغیرهای احساس انسجام و تمایزیافتگی با شادکامی و کیفیت زندگی انجام شد . پژوهش با توجه به هدف کاربردی و با توجه به عدم دخالت محقق در داده ها توصیفی ، از نوع همبستگی می باشد . جامعه پژوهش زنان معلم شهر مشهد بود و نمونه به حجم 360 نفر به روش چندمرحله ای از بین معلمان نواحی هفتگانه آموزش و پرورش شهر مشهد انتخاب شدند . ابزارها پرسشنامه احساس انسجام فلسنبرگ ، تمایزیافتگی ، شادکامی آکسفورد و کیفیت زندگی بود . جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد . نتایج بدست آمده نشان داد رابطه معنی داری بین احساس انسجام و تمایزیافتگی وجود ندارد . همچنین نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین احساس انسجام و شادکامی ، احساس انسجام و کیفیت زندگی و نیز تمایزیافتگی و شادکامی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد . و نیز بین تمایزیافتگی و کیفیت زندگی رابطه معنی داری بدست نیامد . ضریب رگرسیون برای بررسی میزان پیش بینی شادکامی و کیفیت زندگی از طریق متغیرهای احساس انسجام روانی وتمایزیافتگی نشان داد که متغیر احساس انسجام و سپس متغیر تمایزیافتگی پیش بینی کنندگان معنی دار شادکامی بودند و متغیر احساس انسجام بیشتر از تمایزیافتگی در شادکامی افراد موثر است . همچنین در تعامل احساس انسجام و کیفیت زندگی احساس انسجام پیش بینی کننده کیفیت زندگی بود ، اما تمایزیافتگی نقشی نداشته است . کلید واژه ها : احساس انسجام ، تمایزیافتگی ، شادکامی ، کیفیت زندگی